Recensie De vrouw op het perron

Auteur Agnita de Ranitz vroeg mij onderstaand boek te lezen en recenseren waarvoor mijn hartelijke dank.

Met genoegen gelezen.

RECENSIE:

Titel: De vrouw op het perron

Auteur: Agnita de Ranitz

Genre: Literaire roman

Uitgeverij: Brevier

Verschijningsdatum: April 2016

Paperback – 240 Bladzijden

ISBN: 987 94 915 8382 7  –  NUR 301

 

OVER DE AUTEUR:

Agnita de Ranitz ( 1952 Den Haag) volgde een opleiding Kunstgeschiedenis aan het Ecole de Louvre in Parijs. Na haar huwelijk in 1978 bleef zij in Frankrijk wonen.            De Ranitz heeft een grote passie voor creatieve vakken. Ze gaf jarenlang pianoles.    Daarnaast is zij een zeer verdienstelijke beeldhouwster. Ze neemt geregeld deel aan tentoonstellingen, zowel in Parijs en omgeving als op het eiland aan de zuidkust van Bretagne. De laatste jaren besteedt zij steeds meer tijd aan haar grote passie: schrijven.                                                                                                                                    De vrouw op het perron is haar debuut.

OVER DE COVER:

Op een witte ondergrond zie ik een prachtige voor het merendeel gele roos.              Daaronder staat de titel in het rood.                                                                                    Nadat ik het boek heb gelezen kom ik tot de conclusie, dat deze gele roos in feite het hele verhaal vertelt. Ook de witte ondergrond en rode letters zijn niet zomaar gekozen. Ik leg dit uit als: sneeuw en liefde. De cover straalt iets moois, breekbaars, liefderijks en stilte uit. Sublieme combinatie. Prachtig!

OVER DE INHOUD:

Het verhaal speelt zich af in Den Haag, Rotterdam, Delft en omstreken in de jaren zestig. Cornelia is getrouwd met Henk, die sinds een aantal jaren is veranderd in een stuurse, botte echtgenoot, die Cornelia veelvuldig kleineert, commandeert en daarbij weinig thuis is. Wat had ik te doen met Cornelia. Vond haar meteen beminnelijk en kreeg een aversie jegens Henk, wat allengs erger werd.

Cornelia is geboren op 6 januari 1917 samen met haar tweelingzusje Geesje.              Geesje is echter na 10 dagen overleden. Dit heeft Cornelia altijd als een gemis ervaren. Met haar vader heeft ze een speciale band en samen ondernemen ze veel. Zijn passie voor paarden brengt hij over op Cornelia.

Op een dag gaat de dan 51-jarige lieve zorgzame Cornelia naar de markt in Delft waar ze heeft afgesproken met vriendin Martje. Tijdens deze reis komt ze op het perron oog in oog te staan met haar spiegelbeeld. Deze vrouw draait zich abrupt om en baant zich een weg in de drukte  Cornelia in totale verwarring achterlatend.

Thuisgekomen probeert ze haar verhaal aan Henk te vertellen, maar deze reageert niet en doet het na een paar maanden af als flauwekul. De vrouw op het perron blijft Cornelia bezighouden en ze neemt haar vriendinnen Martje en Nellie in vertrouwen. Samen gaan ze op zoek naar de mysterieuze vrouw. Het kan haar tweelingzusje niet zijn, want deze is immers overleden, maar wie is deze vrouw dan wel?

Deze roman vertelt niet alleen de zoektocht van Cornelia, maar geeft ook een kijkje in het verleden. De oorlogsjaren, de hongerwinter, paarden en beroepen die verdwijnen uit het straatbeeld, haar jeugd, verhalen van haar vader en moeder en foto’s van lang geleden die in het boek zijn opgenomen. Een prachtig stukje geschiedenis waar de auteur voortreffelijk research naar heeft gedaan. Ik waande me terug in de tijd dat de bakker, melk-, schillen- vodden- en kolenboer nog met paard en wagen aan huis kwamen en dat voelde als een warme deken. Een stukje nostalgie.

Daarnaast zijn er een aantal bladzijden cursief gedrukt waarin ik een oudere vrouw volg, waarvan vooralsnog niet bekend is wie het is en of zij een rol heeft in dit verhaal.

In het nawoord vertelt de auteur hoe ze op het idee is gekomen om deze roman te schrijven en zelfs dit is spannend en ontroerend.

MIJN MENING:

Dit boek blijft boeien tot de laatste bladzijde, is spannend en meeslepend.                  Ik wilde doorlezen, weten wie, wat, hoe en waarom. Al had ik op een gegeven moment wel een vermoeden, maar moest echt wachten tot het plot, dat zeer verrassend is.

Het karakter van Cornelia wordt goed uitgediept, maar ook van de andere personages kreeg ik een goed beeld, zodat ik mij perfect kon inleven. Situaties worden duidelijk beschreven daardoor kon ik meeleven- en voelen.                              De auteur wist mij te beroeren met haar verhaal en de manier waarop ze alles verwoord. Prachtige zinsopbouw, mooie woordkeuze, de spanning langzaam opvoerend en vasthouden.                                                                                                      Ondanks mijn nieuwsgierigheid en ongeduld is de auteur in staat om het verhaal dusdanig te vertellen dat er een soort rust uitgaat van deze roman. Dit was heerlijk lezen. Ze heeft een verhaal weten te creëren dat mij het gevoel gaf kalmerend pianospel en kabbelende beekjes te horen en waarvan de uitvoering tot het eind één groot vraagteken blijft.

Dit vind ik zeer knap voor een debuut.                                                                                Heb genoten van deze roman en kijk vol verwachting uit naar het tweede boek van deze auteur.

5*****

 

BewarenBewaren