Voor auteur Juliëtte Niemarkt – Klijnstra mocht ik Scoren vanuit een uitkering recenseren.
Waarvoor mijn hartelijke dank.
RECENSIE:
Titel: Scoren vanuit een uitkering
Auteur: Juliëtte Niemarkt-Klijnstra
Uitgever: Free Musketeers
Verschijningsdatum: 10 Februari 2015
Genre: Autobiografisch
Paperback – 176 Bladzijden
ISBN: 9789048435173
OVER DE AUTEUR:
Na haar scheiding, zestien jaar geleden, belandde Juliëtte (nu 48) samen met haar twee kleine kinderen in de bijstand. Een moeilijke tijd, maar ze slaagt erin om het hoofd boven water te houden. Juliëtte besluit om over haar ervaringen een autobiografisch boek te schrijven. “Door wat ik heb meegemaakt ben ik een optimistischer mens geworden”.
Scoren vanuit een uitkering is haar debuut.
OVER DE COVER:
De ondergrond is voornamelijk oranje met grijze lijnen, die waarschijnlijk het net van een voetbaldoel voorstellen. Op die lijnen een voetbal. De cover ziet er leuk uit en is goed bedacht in combinatie met de titel Scoren vanuit een uitkering. Subliem gekozen en een blikvanger.
OVER DE INHOUD:
Op de eerste bladzijde van het boek beschrijft dochter Lucinda hoe zij het heeft ervaren om een kind te zijn van een gescheiden bijstandsmoeder.
Juliëtte vertelt in dit boek haar situatie als bijstandsmoeder met twee kleine kinderen en hoe het is om van een minimaal inkomen te leven, maar ook hoe creatief ze hierdoor is geworden.
Juliëtte is getrouwd met een boer. Hun huwelijk eindigt in een echtscheiding. Juliëtte wordt door haar ex-man gedwongen de boerderij te verlaten. Ze verhuist samen met haar dochter van 2 jaar en zoon van 1 jaar naar een huurhuis. Juliëtte is chronisch ziek en kan daardoor niet werken. Hierdoor is Juliëtte aangewezen op een bijstandsuitkering. Alimentatie ontvangt ze niet. Ze moet zien rond te komen van € 70,00 in de week en daar moet ze alles van betalen.
Met de administratie heeft ze zich nooit beziggehouden, dat deed haar ex-man. Om haar administratie op orde te krijgen ontvangt ze hulp van Humanitas. Humanitas is een vrijwilligersorganisatie, die mensen helpt om op eigen kracht iets aan hun situatie te veranderen. Met de hulp van deze organisatie kan het gezin geregeld een week voor weinig geld op vakantie. Als de kinderen die vakantieweek bij hun vader zijn gaat Juliëtte ook wel eens alleen op vakantie.
Haar zoon blijkt allergisch te zijn voor stofmijt en heeft CARA. CARA is een verzamelnaam voor allerlei luchtwegaandoeningen. Wederom verhuist het gezin. Dit is goedkoper dan het oude huurhuis te laten aanpassen. Toch zijn er nog flink wat onkosten en Juliëtte moet aankloppen bij de voedselbank.
Een consulent van Sociale Zaken en een buurvrouw wijzen haar op de diverse financiële regelingen die er zijn voor mensen in de bijstand. Ze is dankbaar voor de goede sociale voorzieningen die er zijn in Nederland. Juliëtte moet er zelf wel veel moeite voor doen. Ze moet bewijstukken zoals bankafschriften en een doktersverklaring overleggen. Bovendien moet ze kunnen uitleggen waarom ze een bepaalde voorziening nodig heeft. Telefoneren naar instanties kost haar veel energie en daardoor raakt ze een paar dagen uit balans, zeker als ze niet krijgt waar ze op had gehoopt.
Juliëtte wordt steeds creatiever in het bedenken van oplossingen voor haar penibele financiële situatie. Kleding wordt bij de Kringloop gekocht. Ze koopt voedsel met gele stickers, omdat deze goedkoper zijn. Abonneert zich op een Tv-gids, omdat ze dan een koffiezetapparaat of smartphone gratis ontvangt. Ze heeft ontheffing van de Gemeentelijke Belastingen. Van het geld dat ze hiermee uitspaart kan ze de benzine van haar auto betalen. Doordat ze een auto heeft kan ze deelnemen aan activiteiten. Deze activiteiten en in het weekend uitgaan lossen haar eenzaamheid op. Voor klusjes in huis is er altijd wel een vriend die haar gratis helpt. Ze heeft onder andere een computer, een Tom Tom, een digitale camera en een Mp3-speler. Hoe ze hieraan is gekomen vertelt Juliëtte in dit boek.
MIJN MENING:
De situatie die Juliëtte schetst van haar tijd in de bijstand laat niks aan de verbeelding over. Ze weet goed duidelijk te maken hoe ze het een en ander heeft geregeld en welke oplossingen ze heeft bedacht. Juliëtte schrijft vrijuit en windt nergens doekjes om. De schrijfstijl is eenvoudig en de hoofdstukken kort. Hier en daar spreekt Juliëtte zichzelf tegen of valt in herhaling, waardoor je als lezer de draad kwijtraakt. Tijdens het lezen verbaas ik mij erover, dat er zoveel mogelijk is en kan als bijstandsgerechtigde.
Taal-en spelfouten komen vaker voor. Taalkundig is het een en ander vatbaar voor verbetering.
Jammer genoeg heeft dit verhaal mij niet kunnen beroeren, omdat er teveel vraagtekens waren en het een opsomming is geworden van regelingen en creativiteit. Het beoogde doel van de auteur, mensen in dezelfde financiële situatie te helpen, komt niet uit de verf. Desondanks heb ik veel waardering en respect, dat Juliëtte haar verhaal heeft geschreven en hiermee de lezer een kijkje in haar leven, handelswijze, gedachte- en beleefwereld heeft gegeven. Hier is moed voor nodig.
Zelf schrijft Juliëtte “ Voor het schrijven van een goed autobiografisch boek heb je een flinke dosis humor nodig”.
2,5 **
