Recensie ‘Het vreemde meisje’

Maria Boonzaaijer vroeg mij om haar roman ‘Het vreemde meisje’ te recenseren, wat ik met genoegen heb gedaan.

Dank je wel Maria!

 

RECENSIE

Titel: Het vreemde meisje

Auteur: Maria Boonzaaijer

Uitgeverij: The House of Books

Verschijningsdatum: 2013

Genre: Literaire roman; seksueel misbruik

Paperback – 287 Bladzijden

ISBN: 978 90 443 384 30; NUR 301                                                                                        Ook als E-book te koop

 

OVER DE AUTEUR                                                                                                                    Maria Boonzaaijer (1948) is naast auteur van romans ook docent drama, stemcoach en chansonnière.                                                                                                              Haar debuut  Papa Tango (2009) schreef ze tijdens een vierjarige zeilreis rond de wereld.

Haar derde boek Joodse buren is een historische familieroman en verscheen in 2015. Hunkering  haar 4^e boek werd in 2017 gepubliceerd.

In 2013 verscheen haar literaire roman Het vreemde meisje, die door de pers lovend werd ontvangen.

OVER DE COVER                                                                                                                  Op de cover staat een jonge vrouw afgebeeld met een koffer in haar handen, in een vertrekhal. De achterwand is licht zeegroen. Ze maakt een verloren en eenzame indruk. Boven de jonge vrouw de titel in oranje letters Het vreemde meisje en daaronder in witte letters Meeslepende roman over liefde en misbruik.  De cover maakt nieuwsgierig, is sober, maar past perfect bij dit boek. Voortreffelijke keuze.

OVER DE INHOUD                                                                                                        Heleen werkt als fysiotherapeute en woont in een appartementencomplex in Amsterdam. Op haar vrije donderdag wil ze een biedermeierladekastje gaan opknappen. Ze merkt dat ze geen goede kwast in huis heeft en besluit er een te gaan kopen. Als ze de voordeur opent staat er een vrouw op de overloop met de rug naar Heleen toe. De vrouw draait zich om. Heleen ziet een jong, bleek gezicht. Heleen denkt het gezicht te herkennen, maar kan het niet thuisbrengen.

‘Ken ik je ergens van?’ vraagt Heleen.                                                                                 De jonge vrouw antwoordt ‘u bent mijn tante’.

Heleen stuurt het meisje weg. Ze kan geen nichtje hebben. Ze heeft maar één oudere broer, Bennie, die nu priester Bernard heet en waar ze geen contact mee heeft.

Ik ween om bloemen in den knop gebroken                                                                            En vóór den uchtend van hun bloei vergaan…

De ontmoeting laat haar echter niet los. Als ze een week later de jonge vrouw weer tegenkomt gaat ze in op haar verzoek om ergens iets te gaan drinken. Irina, de jonge vrouw, vertelt dat ze in Rusland Nederlands heeft gestudeerd, om contact te kunnen leggen met haar vader. Haar moeder Anna had een kortstondige relatie met Bernard. Het was niet moeilijk om Heleen te vinden, omdat de naam Borgesius weinig voorkomt. Ze laat Heleen een kettinkje zien, waaraan een klein zilveren medaillon hangt. Heleen is overtuigd en neemt Irina mee naar haar huis.

Heleen wil niet dat Irina haar vader vindt en zegt dat hij in Kenia is. Irina voelt en hoort aan de trillende stem van Heleen, dat dit niet waar is. Als Irina een paar dagen bij Heleen woont, gaat ze zonder dat Heleen dit weet, op zoek naar haar vader.          Heleen is doodongerust en belt Irina op haar mobiele telefoon.

In dit telefoongesprek vertelt Irina dat ze de afgelopen vier jaar, toen iedereen om haar heen doodging, ernaar toe heeft geleefd om haar vader te zien, de man die haar verwekt heeft. Ze wil haar vader spreken voordat ze sterft, want ze is ernstig ziek.

Ook Bernard blijkt ernstig ziek.

Duizend vragen heb ik voor hem. Vragen over mijn moeder. Ik wil uit zijn eigen mond horen dat hij van haar hield.                                                                                                   Het allerbelangrijkste is dat hij mij aankijkt en zegt ‘Ik ben je vader’.

Hoe is de jeugd geweest van Irina?                                                                                  Zijn er overeenkomsten tussen Irina en Heleen?                                                              Gaat Irina haar vader ontmoeten en zal hij haar erkennen?                                              Hoe gaat Heleen met de situatie om?

’t Gezag dat rust behoedt in stad en staat                                                                         waakt rustloos tegen d’onrust van het kwaad

MIJN MENING                                                                                                                    Op onnavolgbare wijze weet de auteur een verhaal te vertellen, dat menigeen nog lang bij zal blijven. Dit is een indringende roman over seksueel misbruik, de gevolgen daarvan, geschonden vertrouwen, geheimen, eenzaamheid en wraak.

Het verhaal speelt in het heden, maar regelmatig wordt er teruggekeken naar het verleden, zodat het verhaal beter te begrijpen is. De gedachtegang, gevoelswereld en reacties van Heleen worden dusdanig beschreven, dat in- en meeleven vanzelf gaan.

In een prettig leesbare taal weet de auteur alle emoties gedurende het hele boek te beroeren. De verhaallijn is subliem opgebouwd. Karakters worden goed uitgediept. Het denk- en inlevingsvermogen van de auteur is voortreffelijk. De plot is verbluffend.

Deze roman brengt de realiteit dichtbij en laat zien wat dit met iemand kan doen op latere leeftijd. Een pijnlijk en verdrietig verhaal dat raakt en jammer genoeg nog steeds actueel is.

For you, my love, from Anna.

5*****