Recensie

Aagje Zwanenbos vroeg mij om haar boek ‘BinnensteBuiten‘ te recenseren, wat ik met genoegen heb gedaan.

Dank je wel Aagje!

 

RECENSIE

Titel: BinnensteBuiten

Auteur: Aagje Zwanenbos

Uitgeverij: In eigen beheer

Genre: Gezondheid en psychologie; Autobiografisch

Verschijningsdatum: 2017

Paperback – 246 Bladzijden

ISBN: 978 94 921 85 64 8

 

OVER DE AUTEUR:                                                                                                          Aagje Zwanenbos (1960) is afgestudeerd aan de sportacademie, is psychologe en psychotherapeute.

Als psychotherapeute komt Aagje dagelijks in aanraking met getraumatiseerde cliënten met complexe problemen. Dan is het belangrijk, dat je goed kunt luisteren en doorvraagt. Als ervaringsdeskundige weet ze als geen ander hoe je dit moet doen.

‘BinnensteBuiten’ is haar debuut.

OVER DE COVER:                                                                                                                  De foto op de cover van een meisje van ongeveer drie jaar, dat aan een ijsje likt, komt uit het fotoarchief van Aagje Zwanenbos. Een vertederende foto die de aandacht trekt en nieuwsgierig maakt.

OVER DE INHOUD:                                                                                                                De namen in dit boek zijn gefingeerd.

Het is een autobiografisch verhaal van een psychotherapeute over beschadiging en levenskracht.

‘Als ik mijn oor bij jou neerleg, hoor ik mezelf niet meer.’

Het boek begint met een gedicht uit 1988 en eindigt met een gedicht uit 2017.            Op het eerste oog lijken deze gedichten identiek. Echter het laatste woord is anders. En juist dit laatste woord is cruciaal voor dit verhaal.

In de proloog is de auteur vijfenvijftig jaar. Het is 5 september 2014.                          De auteur heeft dan nog zeven jaar en acht dagen om iets goed te maken met zichzelf.                                                                                                                                      Het is leven of dood. Erop of eronder.

Een aantal hoofdstukken zijn vanuit het perspectief geschreven van het slimme, sportieve en gevoelige kind Aagje.

Het verhaal over Aagje begint op haar derde jaar en eindigt als ze drieënvijftig jaar is.            .

Daartussenin wordt een hartverscheurend verhaal beschreven over het leven van Aagje. Hoe ze opgroeit in een liefdeloos gezin, waarin ze niet begrepen wordt door haar ouders en geestelijk en lichamelijk wordt mishandeld.                                          De relatie met haar moeder is erbarmelijk slecht. Het is een liefde-haatverhouding. Aagje probeert er alles aan te doen om deze te verbeteren, maar dit gaat ten koste van haar eigen welzijn.

‘Leven in de identiteit van een tekortschietend zelf.’                                                        Tara Brach, psychotherapeut en meditatielerares.

Haar jeugd en de jaren erna hebben een grote wisselwerking op haar verdere leven.  Bindings- en verlatingsangst, obsessief gedrag, bang zijn om afgewezen te worden of niet goed genoeg te zijn spelen een essentiële rol in dit verhaal.

Aagje gaat diverse keren op zoek naar hulp. Eindelijk vindt ze een therapeut die haar begrijpt en aan wie ze haar ervaringen toe durft te vertrouwen. Maar dan slaat het noodlot opnieuw toe.

‘Ik wil het geloven, maar diep van binnen is het kleine meisje, dat nergens naar toe kan met haar liefde en verdriet, ontwaakt.’

MIJN MENING:                                                                                                                        De auteur heeft een heftig, triest, maar ook moedig verhaal geschreven, dat raakt.    Aagje gaat geen enkele emotie uit de weg en daarbij spaart ze ook zichzelf niet.        Haar jeugd heeft diepe sporen nagelaten en toch is zij in staat geweest kansen voor zichzelf te creëren. Wils- en overlevingskracht hebben haar hierbij geholpen.          Je moet wel erg sterk zijn om je eigen mistroostige verhaal op deze manier te kunnen vertellen en met de buitenwereld te durven delen. Heel veel respect!

De auteur weet gevoelens en gedachten goed te verwoorden in een fijne schrijfstijl met begrijpelijke taal. Situaties en gebeurtenissen worden beeldend beschreven. Karakters worden prima uitgediept, waardoor in- en meeleven vanzelf gaan.

Lotgenoten kunnen troost vinden in dit indrukwekkende boek. Ze zullen het gevoel hebben niet alleen te staan en dat er altijd hoop is.

‘Jezelf liefhebben, is het begin van een levenslange romance.’                                    Oscar Wilde

5*****