Recensie

Jan Willem Jansen vroeg mij zijn boek ‘Misschien volgende keer’ te recenseren, wat ik met genoegen heb gedaan.

Dank je wel Jan Willem!

RECENSIE

Titel: Misschien volgende keer

Auteur: J.W. Jansen

Uitgeverij: Mijnbestseller.nl

Genre: Literaire roman

Verschijningsdatum: Januari 2018

Paperback – 180 Bladzijden

ISBN: 978 946 367 90 77

 

OVER DE AUTEUR                                                                                                                Jan Willem Jansen (1982) heeft Master of Education gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is docent aan de Universiteit van Amsterdam Alumni en auteur.

Zijn lijfspreuk is: Write drunk, let someone else do the editting.

In februari 2013 werd zijn debuut ‘Aangenaam gevoelloos’ gepubliceerd en in januari 2016 verscheen ‘Vallen en opstaan’.

Zijn derde boek ‘Misschien volgende keer’ werd in januari 2018 gepubliceerd.

OVER DE COVER                                                                                                                    De cover is zwart en rechtsboven in witte letters de naam van de auteur en daaronder eveneens in witte letters de titel ‘Misschien volgende keer.’                        Sobere cover, die vragen oproept en waarvan je hoopt het antwoord te vinden in het boek.

OVER DE INHOUD                                                                                                                  Het boek begint met een proloog.

‘Vanochtend om acht uur werd ik uit de gesloten inrichting van het Huis van Bewaring gehaald om naar de rechtszaal te worden gebracht. Het kwam niet als een schok. Deze dag was al enige tijd geleden aangekondigd en daarbij had ik in het verleden al twee keer eerder dezelfde procedure doorlopen…’ 

‘Misschien volgende keer’ vertelt het verhaal van de ongelukkige Jim Jozef.                Hij heeft drie keer geprobeerd zichzelf van het leven te beroven. Op het Continent waar hij woont, is leven een plicht. Zelfmoordpogingen worden zwaar bestraft.          Hij wordt veroordeeld tot een minimale levensduur van 85 jaar. Dit betekent, dat hij nog minimaal vijftig jaar in leven moet blijven.

Tijdens zijn verblijf op eiland Infinus III zal hij moeten deelnemen aan een collectief heropvoedingsprogramma. De bewakers leren hem om gelukkig te zijn en zijn leven te omarmen.

‘Waar ze ook zijn, ze zullen altijd gevangenen zijn in hun eigen lichaam waaruit ontsnappen onmogelijk is.’                                         

Hij wordt constant in de gaten gehouden, Een nieuwe zelfmoordpoging wordt zo onmogelijk gemaakt. Jim ziet maar één optie: vluchten. Maar hoe gaat hij dit doen?

‘Gelukkig kan de dood mij wel kalmeren, de dood, de liefde van mijn leven.’

Tijdens het luchten raakt Jim Jozef aan de praat met Karl en Johannes en ze sluiten vriendschap. Ze smeden een plan om samen te vluchten.

Naast Jim lezen we het verhaal van Daniel als kind en volwassene.                         Daniël is al vanaf zijn vroegste jeugd angstig, depressief en heeft waanideeën.            Medicijnen hiertegen helpen niet.

Dan ontmoet hij Maira. Zij is stapelverliefd op hem. Ze gaan samenwonen, maar het lukt haar niet om hem gelukkig te maken. Maira geeft Daniël alle ruimte om zijn tweede boek te schrijven, maar hij vindt geen inspiratie. Hij heeft nergens zin in.    Er is maar één ding dat hij wil en waar hij gelukkig van wordt, maar dit ligt gecompliceerd.

‘Medelijden is voornamelijk een zwijgende emotie.’

MIJN MENING                                                                                                                        De auteur heeft een duidelijke vraagstelling in deze roman:

‘Als de wens om te sterven zo groot is, kan iemand dan op andere gedachten worden gebracht?’

In dit boek schetst de auteur een beeld van de geestelijke lijdensweg van Jim Jozef en wat er gebeurt als je iemand opsluit.

De vooruitgang in de medische wereld en wat de consequenties hiervan kunnen zijn gaat hij niet uit de weg.

Het beladen onderwerp ‘zelfdoding’ weet de auteur luchtig te beschrijven in een boeiend en verdrietig verhaal over Jim Jozef zijn verblijf op Infinus III.

Door zijn vlotte schrijfstijl weet hij de gedachtegang, gevoelsleven en beleefwereld van de personages én de dialogen levendig te maken.

De plot is voorspelbaar, maar deze is niet het belangrijkste in deze roman.              De epiloog daarentegen wel. Deze is indrukwekkend, omdat daar alles samenkomt: onvoorwaardelijke liefde, lijdensweg, worsteling, en medische wetenschap.          Hier vloeien ook de levens van Jim Jozef en Daniël samen.

Jammer dat de tekst op de achterflap bijna onleesbaar is, doordat de witte tekst op een wit overhemd gedrukt staat. In het boek staan hier en daar taalfouten. Ook vallen de vaak lange zinnen, zonder komma’s of op de verkeerde plaats, op. Edoch, dit is niet hinderlijk bij het lezen.

De auteur zet de lezer aan tot nadenken over een actueel onderwerp en laat daarbij ruimte om zelf invulling te geven aan zienswijze, gevoelens en beleving.                    Een roman die diep raakt.

‘Pas aan het eind kan ik de schoonheid van iets inzien. Zo had mijn leven moeten zijn, maar gelukkig eindigt het wel zo.’ 

4****