Nancy Elferink vroeg mij ‘Afgekocht’ te recenseren wat ik met genoegen heb gedaan.
Dank je wel Nancy!
RECENSIE
Titel: Afgekocht
Auteur: Nancy Elferink
Uitgeverij: aquaZZ
Verschijningsdatum: November 2017
Genre: Psychologische thrillerroman
Paperback – 342 Bladzijden
ISBN: 978 978 459 682
NUR: 330
OVER DE AUTEUR Nancy Elferink is zesenveertig jaar jong, getrouwd met een lieve man en moeder van drie kinderen: een tweeling, dochter en zoon, van zestien jaar en een dochter van veertien jaar. Ze zag het levenslicht in Borne waar ze opgroeide en nog steeds woont. Ze werkt bij de Politie Oost – Nederland als buitengewoon opsporingsambtenaar.
Al vanaf haar jeugdjaren schrijft ze gedichten en korte verhalen. Als ze in 2017 meedoet aan een schrijfwedstijd van uitgeverij aquaZZ haalt ze met haar verhaal Moeder zijn de longlist. Haar verhaal wordt geplaatst in de verhalenbundel Droomverhalen.
Er groeit iets moois en haar boek Afgekocht wordt door aquaZZ in november 2017 uitgegeven.
Bij OGMA haalde ze in 2017 de tweede plaats met haar vintage verhaal Zomervakantie.
In april 2012 verscheen haar boek Van blij naar wij dit boek gaf ze in eigen beheer uit en onder haar meisjesnaam.
Nancy schrijft momenteel aan haar tweede thriller, die in dezelfde omgeving afspeelt, maar geen vervolg wordt op Afgekocht.
OVER DE COVER Door een gat in een wand zie je een jongen zitten, zijn hoofd ligt op zijn armen, die hij om zijn knieën heeft geslagen. Het ziet er verdrietig uit. De jongen is gekleed in een jeans en blauwe trui en op zijn hoofd een muts van de kleuren blauw, rood en grijs. Opvallend zijn de blote voeten. Achter de jongen staat een raam op en kier. Bovenaan de cover in grote witte letters Afgekocht. Een cover én titel die veel vragen oproept en daardoor nieuwsgierig maakt.
OVER DE INHOUD Het boek heeft twee verhaallijnen.
Op de eerste bladzijde maken we kennis met Sjakie. Een jongen die nooit op straat mag voetballen met andere jongens. Hij mag alleen in de tuin spelen. Hij wordt geestelijk en lichamelijk mishandeld door zijn ouders en nimmer de liefde of knuffel krijgt waar hij naar snakt. Hij heeft maar één vriend en dat is buurjongen Barend. Via een gat in de schutting van de tuin hebben ze elkaar ontdekt en zijn sindsdien dikke vrienden. Ze zitten ook op dezelfde school. Als Sjakie ziet dat zijn vriend verhuist stort zijn wereld in. Hij voelt zich in de steek gelaten. Wie kan hij nu nog vertrouwen?
In dit boek vertelt Sjakie over zijn gruwelijke jeugd en zijn leven als volwassene. Zijn verhaal staat cursief gedrukt en wordt afgewisseld met het verhaal van de familie van Brakel.
Aline, Rob en hun veertienjarige zoon Jordy van Brakel verhuizen van de stad naar Brookloo een kleine gemeenschap op het platte land. Ze hebben een statig vervallen herenhuis gekocht aan de Meijershof.
‘Torenhoge flatgebouwen, drukke winkelstraten en volkswijkjes, ze zou het geen moment missen.’
Slechts een kwartier rijden van hun oude woning, maar een totaal andere wereld vindt Jordy. Hij ziet alleen maar weilanden en grazende koeien. In de Hoofdstraat is een kleine buurtsuper, een lagere school, de kerk en een hotel. Is dit alles? vraagt Jordy zich af. Ze moeten via een zandweg over een houten brug rijden en daarna via het erf om bij hun woning te komen.
Rob is architect en het is de bedoeling dat hij vanuit huis gaat werken. Aline werkt met veel plezier als bejaardenverzorgster in Huize Avondrust waar ze een fijn contact heeft met de bewoners en met name met mevrouw Hagreis.
Er moet nog veel geklust worden aan hun nieuwe huis en met frisse moed gaan ze aan de slag. Tijdens het klussen verdwijnen spullen in hun huis of staan op een andere plaats en ze geven elkaar de schuld en dit kan hoog oplopen.
Jordy sluit snel vriendschap met een aantal jongens en Fleur, maar al snel blijkt dat de ouders van deze vrienden liever niet hebben, dat ze met Jordy omgaan en ze mogen al helemaal niet in de buurt van zijn huis komen. Waarom begrijpt hij niet. Hij ziet ook steeds een glurende gestalte, maar als zijn ouders kijken zien ze niks. Hij is toch niet gek?
De buurtbewoners zijn zwijgzaam en het is moeilijk contact maken voor Aline. Ze had zich alles veel idyllischer voorgesteld.
Gelukkig hebben ze behulpzame en vriendelijke buren: Karin en Taro Wolf. Ze hebben een kleine eenvoudige woning. Karin is juf op de lagere school en Taro is een werkeloze taxichauffeur.
‘Één te veel en één te weinig.’
Er blijven zich vreemde voorvallen voordoen in het nieuwe huis van de familie van Brakel en ze denken dat het er spookt. Maar als er dan ook nog brand uitbreekt in de schuur, Rob van de keldertrap valt en in het ziekenhuis belandt wordt het rechercheteam van de plaatselijke politie erop gezet. Is er kwade opzet in het spel en waarom? Langzaamaan komen ze steeds meer te weten over de vorige bewoners en het huis, maar wat heeft dat met hun te maken?
MIJN MENING De auteur heeft op subtiele wijze kindermishandeling en de actuele problemen in de gezondheidszorg en bij de politie verweven in dit boek.
De hoofdstukken zijn kort. Er zijn veel personages, maar de auteur heeft in het begin van het boek aandacht besteed aan het voorstellen van deze personages en doet dit in afzonderlijke hoofdstukken, wat het overzichtelijk maakt en zorgt dat je aan de namen gewend raakt.
Door het verhaal van Sjakie laat ze zien hoe groot de invloed van mishandeling is. De psychische gevolgen en hoe dit zich uit in ‘niet-normale’ handelingen wordt duidelijk beschreven, alsook de gedachtegang en het gevoelsleven van Sjakie.
Het verhaal van de familie van Brakel wordt realistisch verteld. De karakters, het gezinsleven met de daarbij behorende dialogen en gebeurtenissen worden levendig weergegeven.
Vrij snel leek het duidelijk hoe het een en ander in elkaar zat, maar de auteur weet je op het verkeerde been te zetten en zorgt met de plot voor een geweldige verrassing.
Dit is een psychologische thrillerroman, maar de echte roman- en/of thrillerlezer zullen beide zeker van dit boek kunnen genieten, omdat het verhaal voornamelijk in huiselijke kring afspeelt, situaties herkenbaar zullen zijn en er voldoende spanning is.
Hoewel door het boek de nodige typefouten voorkomen, die overigens niks aan het leesplezier afdoen, weet de auteur in een fijne vlotte schrijfstijl te boeien met plotwendingen vanaf het begin tot het eind.
4****
Hier word ik bijna verlegen van. Wat een mooie recensie heb jij geschreven Mieke. Duidelijk en overzichtelijk weet jij het verhaal te omschrijven en de kern van het verhaal weer te geven.
Heel erg Bedankt!
Graag gedaan Nancy.
Dik verdiend! Geniet er maar van!