Recensie Mam raakt kwijt

Ria Tuenter schreef ‘Mam raakt kwijt’ en vroeg of  ik deze verhalenbundel wilde recenseren, wat ik met genoegen heb gedaan.

Dank je wel Ria!

RECENSIE

Titel: Mam raakt kwijt

Auteur: Ria Tuenter

Uitgeverij: Boekenbent

Verschijningsdatum: November 2016

Genre: Verhalenbundel

Hardcover – 94 Bladzijden

ISBN: 978 94 63 28 093 8

NUR: 303

 

OVER DE AUTEUR                                                                                                                  Ria Tuenter (1962) werd geboren in Hardenberg. Zij verhuisde op haar zesde naar Varsseveld.

Ria werkt als communicatiemedewerker bij de gemeente Oude IJsselstreek.       Sinds begin jaren negentig is zij freelance tekstschrijver voor diverse media en was redacteur voor het blad MIJN Magazine. Ze schreef teksten voor de Overheid, landelijke bladen zoals VIVA en was redacteur voor de glossy Big is Beautiful.

Mam raakt kwijt is haar debuut.

 

SAMENVATTING EN MIJN MENING                                                                                Soms is het een zegen dat je dingen snel vergeet…

In Mam raakt kwijt neemt dochter Ria de lezer mee in het proces van de geestelijke aftakeling van haar moeder; dementie.

Ria wil met deze verhalenbundel een taboe doorbreken en meer aandacht vragen voor mensen met dementie.

De titel kun je als lezer op twee manieren uitleggen; haar moeder raakt alles kwijt: vergeet veel doordat ze dementeert én de kinderen raken hun moeder kwijt, omdat door haar dementie de rollen omgedraaid zijn.

De foto op de cover is pakkend; de moeder van Ria geeft Popje een kusje.                Ze verzorgt Popje alsof het haar kind is. Hierdoor ervaart ze troost en liefde.

De foto’s in het boek zijn gemaakt met de mobiel van Ria en bewerkt.                        Het zijn bijzondere én mooie foto’s geworden; alsof ze geschilderd of getekend zijn.

De foto van moeder in haar rode jas voor het huis van Ria, waar ze zo vaak op haar kleinkinderen heeft opgepast, is alleszeggend en raakt diep.

De schutbladen lopen van voor naar achter door. Als basis voor de kleuren is gebruik gemaakt van de kleding van moeder: van donker naar licht en van licht naar donker.

De schutbladen zijn voorzien van een passende tekst: ‘Ongemerkt transformeert de tijd nu in later … later wordt toen en is nu alweer voorbij …’.

De verhalenbundel begint met: ‘Voor Mama’ en daaronder een afbeelding van een bloemetje. Dit heeft een speciale betekenis:

Ria was één jaar toen haar vader overleed. Haar moeder hertrouwde en liet van de twee trouwringen uit haar eerste huwelijk een ring maken, die ze haar hele leven bovenop de tweede trouwring droeg. Die ring heeft Ria uiteindelijk gekregen. Hiervan heeft ze een andere ring laten maken. Op het frame van de oorspronkelijke ring is een bloem gezet. De bloem die onder ‘Voor Mama’ staat. In het hart van de bloem zitten twee gouden balletjes, die symboliseren haar broer en zus uit het tweede huwelijk van haar moeder. De twee gouden blaadjes op de ring symboliseren haar eigen twee kinderen.

Ria heeft een pure schrijfstijl. Ze verwoordt beeldend, vaak merkbaar aangedaan, maar ook met humor dit schrijnend verhaal. De verhalen wisselen elkaar af in verleden en heden.

Moeder is een sterke, zelfstandige en intelligente vrouw. Dan begint ze dingen te vergeten. Ze belt Ria meerdere keren per dag voor kleinigheden. Dit wordt na een tijd erg belastend voor Ria. Ria ziet haar moeder geestelijk achteruitgaan en dit doet veel met haar. De huisarts stelt vast dat haar moeder dementeert. Ria moet een beslissing nemen die haar niet gemakkelijk valt; moeder gaat naar de dagopvang. Als moeder nog verder achteruitgaat moet Ria samen met haar zus en broer een moeilijke beslissing nemen: moeder wordt opgenomen in verpleeghuis Den Es.    Hun niet aflatende humor, steun, begrip en respect voor elkaar en hun moeder maakt dit enigszins draaglijk.

Deze beslissing staat met stip op nummer één van de meest verschrikkelijke dingen die Ria ooit heeft moeten doen.

Deze dag is een stukje van mijn hart beschadigd, dat nooit meer helemaal zal genezen.

Naast het verhaal van haar moeder vertelt Ria wat het met haar als dochter doet, om haar moeder te zien veranderen in een afhankelijke, kwetsbare, angstige en eenzame vrouw. Dementie maakt eenzaam. Ze verwoordt emotievol de pijn en verdriet die ze zelf ervaart bij het acceptatieproces.

Ik voel tranen opwellen en probeer ze weg te slikken. Die vreselijke eenzaamheid die Alzheimer veroorzaakt. Ik geloof dat ik dat nog het ergste vind van deze ziekte. Dat eenzame gevoel dat niemand weg kan nemen is zo afschuwelijk.

De kleinkinderen vertellen hoe zij zich hun oma herinneringen: een lieve zorgzame vrouw, waar ze vaak logeerden.

Ria weet zich goed te verplaatsen in de leef- en beleefwereld en de gedachtegang van haar moeder. Hierdoor blijven gesprekken mogelijk. De foto’s die ze samen bekijken roepen herinneringen op en gaan bij beiden vergezeld met een lach en traan.

Ingrijpende gebeurtenissen kunnen een trigger zijn waardoor mensen geestelijk sneller achteruitgaan en het dementeren toeneemt. Vaak hoor je ook dat mensen het woord ‘kinds’ gebruiken, als ze willen aangeven dat iemand dementeert.          Ria vindt dit een prachtig woord, omdat mensen letterlijk teruggaan naar hun kindertijd.

Ik verveel me hier, wil graag thuis zijn.

Ik voel me zo alleen zonder mijn kinderen.

Dit boek is met veel zorg en aandacht voor elk detail samengesteld en geeft de lezer een goed beeld van wat dementeren met mensen doet, maar ook wat het met de gevoelswereld van de kinderen kan doen.

In het tweede boek van Ria Kusje voor Popje gaat het verhaal over haar moeder verder. Daar gaat ze ook zelf meer met de billen bloot; haar gevoelens komen dan aan bod. In mijn volgende recensie zal ik hier meer aandacht aan besteden.

Soms reis ik in een droom                                                                                                     Door een omgekeerde tijd                                                                                                  Langs een omgekeerde weg                                                                                                Die van nu naar vroeger leidt.

Uit de ‘De Omgekeerde Tijd’ van Stef Bos

Verhaal: 5*****

Schrijfstijl: 5*****

*Ter info: in dit artikel staan links naar Bol.com Wanneer je via deze links bestelt ontvang ik daar een kleine vergoeding over.