Lineke Breukel schreef ‘Moeder is boos’ het verhaal van Marijo Bakker.
Voor Uitgeverij Vandorp mocht ik deze biografie recenseren.
Dank je wel Eric Jan!
RECENSIE
Titel: Moeder is boos
Auteur: Lineke Breukel
Uitgeverij: Village – Uitgeverij VanDorp
Verschijningsdatum: April 2018
Genre: Biografie
Paperback – 212 Bladzijden
ISBN: 978 946 1852 106
ISBN: 978 946 1852 113 E-book
OVER DE AUTEUR Lineke Breukel (1961) haar wieg stond in Den Haag. In 2012 emigreerde ze met haar gezin naar Zweden.
Lineke is de kleindochter van Jan Nowee; een van de schrijvers van de Arendsoogserie.
Naast het schrijven van boeken is Lineke parttime werkzaam als coach en behandelaar; ze begeleidt probleemjongeren in een tehuis in Eksjö.
Over haar emigratie schreef ze twee boeken: Zweedse buren en Rare Jongens die Zweden.
Verder schreef ze meerdere thrillers waaronder Vluchtspel; een trilogie.
SAMENVATTING EN MIJN MENING Moeder is boos is het aangrijpende verhaal van Marijo Bakker (1954) over haar incestverleden in het gezin waarin ze opgroeide, vertelt door Lineke Breukel.
Marijo samen met Lineke
Dit boek is tot stand gekomen met behulp van Marijo’s dagboekaantekeningen, interviews en studie over het onderwerp door de auteur.
De situaties worden soms gedetailleerd beschreven en kunnen onprettige emoties oproepen bij de lezer.
Cursieve teksten schetsen een waarheidsgetrouw beeld van Marijo’s jeugd, afgewisseld met uitleg van de volwassen Marijo, die terugkijkt in de beerput die ‘incestverleden’ heet.
Op de cover staat een foto van Marijo afgebeeld als negenjarig meisje, dat bang en onzeker in de camera kijkt. Deze foto raakt.
Marijo is een nakomertje en groeit op in een gezin van drie kinderen. Haar zus Martha is vijftien jaar ouder en haar broer Piet elf jaar.
Het gezin woont op een eiland en voor de buitenwereld lijken ze een doorsnee gezin; vader hardwerkend en moeder de zorg voor het huishouden en de kinderen. Zoals het hoort in een hechte Christelijke gemeenschap, gaan haar ouders iedere zondag naar de kerk en Marijo naar de zondagsschool.
Vanaf haar negende tot haar achttiende jaar wordt Marijo stelselmatig door haar vader en broer op gruwelijke manier seksueel misbruikt. Dit misbruikt breidt zich uit door vrienden van haar broer. Ze wordt gechanteerd en gemanipuleerd. Wat dit psychisch met haar heeft gedaan en nog doet wordt op indrukwekkende wijze beschreven. Dit laat de lezer niet onberoerd.
Haar pop Silvia gebruikt Marijo om zich af te reageren; haar boosheid en verdriet kwijt te kunnen en het onbegrijpelijke te begrijpen. Als ze haar boosheid kwijt is, zorgt ze weer liefdevol voor Sylvia. Ze geeft haar de liefde en troost waar ze zelf zo naar hunkert.
Haar vader wil ze koste wat kost als lief blijven zien. Ze voelt zich schuldig en schaamt zich. Daarbij weet ze niet meer wanneer ze iets goed of fout doet. Haar vertrouwen in mensen is weg en haar gevoelens schakelt ze uit.
De gedachtegang van het kind wordt ontroerend beschreven.
Ik doe waar papa zo hevig naar verlangt, op zoek naar die warmte die ik zo mis. Ik wil hem heel graag gelukkig maken en de angst die mij daardoor overspoelt is allesomvattend, verlammend, gewillig makend.
De moeder van Marijo verschuilt zich; ze weet zogenaamd niets van het misbruik af. Ze wordt om niks boos. Ook als het een fout van haar broer is, wordt Marijo hiervoor afgestraft. Er is één moment dat Marijo denkt dat moeder haar eindelijk de bescherming biedt die ze hard nodig heeft.
‘Ga maar lekker slapen. Ik blijf in de buurt.’
Haar pijn, verdriet, eenzaamheid en het niet ontvangen van aandacht of de verkeerde aandacht gaan zo diep dat dit uitmondt in zelfbeschadiging. Zo probeert de werkelijke pijn niet te voelen.
Eigenlijk wil ik alleen maar dat iemand mij lief vindt.
Voor dit boek moest Marijo zorgvuldig weggestopte herinneringen weer toelaten. Het verhaal is hierdoor niet chronologisch. Er wordt vaker in herhaling gevallen en voelt soms als een opsomming. Dit is begrijpelijk; haar pijn is voelbaar. Lineke heeft de woordkeuze van Marijo zo getrouw mogelijk weergegeven.
Door haar verhaal te laten opschrijven was er plaats voor verwerking, maar totaal helen zal Marijo nooit.
Ze hoopt met haar verhaal andere incestslachtoffers te helpen.
Op de laatste bladzijde zijn links naar websites opgenomen waar incestslachtoffers terecht kunnen met hun vragen, onzekerheden of andere hulp.
Ik haat hem, IK HAAT HEM … en ik houd van hem.
Een in en in triest schokkend verhaal van een kind dat in de steek werd gelaten, misbruikt werd en geïsoleerd opgroeide.
Heel veel respect dat Marijo haar verhaal met ons lezers wilde en durfde te delen.
Marijo samen met haar man Theo.
4**** Schrijfstijl
4**** Verhaal
4**** Psychologie
€17,95
Mogelijk niet beschikbaar
*Ter info: in dit artikel staan links naar Bol.com. Wanneer je via deze links bestelt ontvang ik daar een kleine vergoeding over.
Hele mooie recensie van een intriest en heftig verhaal, ik had het boek al gelezen , het was een boek dat niet zomaar uit mijn hoofd was. Hoop dat het boek inderdaad andere incestslachtoffers zal helpen.
En wat je ook al schrijft Mieke, heel veel respect voor Marijo die het verhaal met ons wil en durft te delen.
Dank je wel Ans!
De recensie die jij hier neer hebt gezet, is ook ontroerend. Hij roept emoties op. Dan te bedenken dat ik het boek nog ‘moet’ lezen.
Erg mooi gedaan, dank je wel.
Dank je wel Anya!
Mooi compliment.
Pff wat een verhaal zeg! Soms kan je niet geloven dat dit echt waar is…in en in triest. Een kind moet kind zijn en dit is gewoon te zielig te vies voor woorden. Goed dat je bent gaan praten.