Recensie De stem van de zwijgende

Paul Opdam schreef ‘De stem van de zwijgende’ en vroeg mij deze dichtbundel te recenseren, wat ik met genoegen heb gedaan.

Dank je wel Paul!

 

 

RECENSIE

Titel: De stem van de Zwijgende

Auteur: Paul Opdam

Uitgeverij: Mogelijk gemaakt door SWA

Genre: Dichtbundel

Paperback – 41 Bladzijden

ISBN: 978 90 814 270 12

 

 

OVER DE AUTEUR                                                                                                                  Paul Opdam (1976) zijn wieg stond in Leiden. Tegenwoordig woont hij in Alphen aan den Rijn en heeft een vriendin.

Autisme dreef hem in zijn jeugd richting eenzaamheid.                                                  Een nieuwe school, dichten en schrijven werden zijn redding.

Paul is muzikant in de Jostiband waar hij accordeon speelt en hij krijgt gitaarles.

Als kind raakte Paul geboeid door de vreemde tekens die in de krant stonden. Tijdens zijn schooltijd schreef hij reeds verhalen. In 1988 schreef hij zijn eerste gedicht over illegaal vuurwerk. Dertig jaar later zijn dit er bijna duizend.

Paul heeft een passie voor vreemde talen. Hij schrijft zijn gedichten dan ook in het Afrikaans, Engels, Frans, Fries en natuurlijk in het Nederlands.

Paul heeft twee keer een prijs behaald bij Buuren Literair. Hij werd derde in 2006 met zijn gedicht Het geluid van de vallende sneeuw en tweede in 2007 met Arm klein kereltje.

Elk gedicht krijgt een nummer en wordt opgeschreven in een schrift.

In het begin schreef Paul de titels van zijn gedichten op een A-viertje. Om deze lijst niet telkens opnieuw te hoeven schrijven, schreef hij nieuwe titels steeds kleiner er tussenin. Een kennis merkte op, dat het priegelig geschreven was. En zo ontstond Paul zijn pseudoniem ‘Priegel’.

Onder dit pseudoniem verschenen zijn eerste twee dichtbundels De stem van de zwijgende en Herinneringen voor later.

Zijn derde dichtbundel Straten van gedachten én zijn vierde dichtbundel Strate van gedagtes, die in het Afrikaans geschreven is, werden 11 mei 2018 gepresenteerd.

 

SAMENVATTING EN MIJN MENING                                                                                      Paul is een beelddenker.

Beelddenkers denken in beelden en gebeurtenissen en niet in woorden en begrippen. Je kunt het ruimtelijk denken noemen.                                                          Ze werken het liefst met hun ogen en hun opgedane ervaringen.

In De stem van de zwijgende staan dertig gedichten van Priegel over uiteenlopende thema’s.                                                                                                                                Het zijn gedichten uit de periode dat hij net begon met dichten.                                  In de loop van de jaren heeft hij als mens, maar ook qua dichten duidelijk een ontwikkeling doorgemaakt; dat is terug te zien in zijn latere bundels.

Paul schrijft vanuit zijn hart dat is merkbaar in zijn mooie, gevoelige gedichten.        In eenvoudige schrijfstijl laat hij mensen het grote wonder zien van kleine alledaagse dingen.

Door zichzelf vragen te stellen probeert hij antwoord te vinden op actuele onderwerpen.

In het nieuws

In het nieuws hoorde ik vertellen

Dat het aantal ontsnapte tbs’ers is teruggelopen

Moesten zij aankloppen, aanbellen

Of stond de deur nog open?

En hield de bewaking ze dan niet tegen?

 

Of had de gajes

Soms heimwee gekregen

Naar hun vrienden in de bajes

Het eten of het personeel daar

Ik vond dit bericht in ieder geval heel raar

 

Paul heeft zijn eigen kijk op volwassenen, die hem hebben bedrogen met hun praatjes over Sinterklaas, vreemden, zijn gekke bek voor de spiegel en de ooievaar.    Zijn herinneringen, waar hij elke dag van geniet, stopt hij in een koffer vol momenten. Hij vertelt over zijn verlangen naar het meisje van zijn dromen; als hij eindelijk een liefdesbrief ontvangt blijkt het papier te kort. Om te zeggen hoeveel hij van haar houdt koopt hij rozen.

Hij vindt zichzelf een beetje maf, een verlegen dichter die droomt van zijn debuut op tv.                                                                                                                                          In een Modern sprookje vergelijkt hij de boze wolf met een loverboy.                              Paul heeft geen spijt van de dingen die hij heeft gedaan en geeft de zwijgende een stem.

Zwangerschapsgymnastiek

Dat is puffen en hijgen

Op de maat van de muziek

Je zal er een kind van krijgen

 

Paul beschrijft zijn dagelijks leven in ritmische en klankvolle gedichten.                  Niet alleen de leuke dingen, maar ook zijn angsten, wat zijn wensen zijn en het verlies van dierbaren.                                                                                                          Hij is een man die niet bang is om zijn gevoelens, gedachten en zienswijze te delen met de lezer.

Fijnzinnig zet hij ons aan tot nadenken en geeft een waardevolle boodschap mee in onderstaand gedicht.

 

Jezelf

Stoere ridder, bonte harlekijn

Toverfee of Langnek

Durf gewoon jezelf te zijn

Al verklaren anderen je voor gek

 

Blijf in jezelf geloven

Volg jouw dromen

Geef niet op al komen twijfels boven

Dan zal jij in jouw leven heel ver komen

 

Na het lezen van deze ontroerende bundel ken je Paul een beetje, maar genoeg om hem te omarmen en van zijn gedichten te houden.

Zelf zegt hij: Het beste gedicht, is het gedicht ik nog moet schrijven.

4****