Recensie Figuren

Martijn van Lith schreef  ‘Figuren’ en vroeg mij deze columnbundel te recenseren, wat ik met genoegen heb gedaan.

Dank je wel Martijn!

 

 

RECENSIE

Titel:Figuren

Auteur:Martijn van Lith

Uitgeverij:Ginkgo

Verschijningsdatum: Oktober 2018

Genre:Gebundelde columns en interviews

Paperback – 102 bladzijden

ISBN:978 90 712 566 53

NUR:401

 

 

OVER DE AUTEUR

Martijn van Lith (1985) is columnist voor het Leidsch Dagblad.
Hij studeerde Nederlandse taal en cultuur aan de Universiteit Leiden.

Martijn woont samen met Annika en de tweeling Jet en Pepijn.

 

OVER DE INHOUD EN MIJN MENING

De honderd columns in dit boek verschenen tussen november 2013 en juli 2018 in het Leidsch Dagblad.

De columns gaan over alledaagse en actuele thema’s, tv-persoonlijkheden en programma’s die op de korrel worden genomen, het leven van studenten, sporten, politiek en met welke namen we onze kinderen opzadelen.

‘Haar mond staat op standje Matthijs van Nieuwkerk die net een vraag heeft gesteld.’

De auteur verwoordt in vijf ontroerende columns het leven van mevrouw De Bree; een oudere vrouw die haar man Evert mist en zich sinds zijn overlijden eenzaam voelt, niet meer alles zelf kan en vergeetachtig wordt.

Martijn vertelt realistisch over zijn vaderschap en de belevenissen van het jonge gezin; de kinderen zijn net een jaar oud en moeten al aangemeld worden voor de basisschool. Hij gaat driftig op zoek naar een goede school voor zijn kinderen …

Zwemles schijnt ook belangrijk te zijn op deze leeftijd; hij ontvangt goed bedoelde adviezen van andere ouders.
Martijn denkt het zijne hierover …

Is een bakfiets handig als je kleine kinderen hebt of loop je ook tegen problemen en frustraties aan?

Wat te denken van een weekend ‘Senterparreks’? of meegenieten van een telefoongesprek in de trein?

Zittend op een terras, treinreis, winkelend, lopend of fietsend door de stad observeert, luistert en noteert de auteur in duidelijke taal alles wat hem opvalt, kenmerkend, verbazend is of verwondering oproept.

‘Lachend stoten ze hun glazen tegen elkaar. Op het kleintje, al dan niet van Kevin.’

Als lezer kom je onder andere woorden tegen zoals: babydraagdoekyoga, kleuter-mindfulness, omaaikot en een studente die ‘trisme’ studeert.

Het boek heeft een niet alledaagse afmeting: 379 x 264 x 28, waardoor het waarschijnlijk niet in elke boekenkast rechtop kan staan of in een tas past.

De titel sluit mooi aan bij de cover; deze laat een aantal roze, rode, blauwe en gele figuren zien in de vorm van personen.

De inhoudsopgave achterin het boek is overzichtelijk.

Een column, een lange dialoog, is hilarisch; de andere korte dialogen zijn levendig.

De auteur schrijft beeldend waarbij veel gebeurtenissen herkenbaar kunnen zijn.

Kortom een columnbundel om van te genieten voor het slapen gaan of tussendoor een paar bladzijden te lezen.

 

Verhalen: 4****

Schrijfstijl: 4****