Recensie Zeerslag

Monica Boschman schreef de gedichtenbundel ‘Zeerslag’ en vroeg mij of ik deze wilde recenseren, wat ik met veel genoegen heb gedaan.

Dank je wel Monica!

 

 

RECENSIE

Titel: Zeerslag

Auteur: Monica Boschman

Uitgeverij: U2pi

Verschijningsdatum: December 2018

Genre: Poëzie

Paperback – 64 bladzijden

ISBN: 978 90 87 59 81 50

NUR: 306

 

 

 

OVER DE AUTEUR

Monica Boschman is tekstschrijver, schrijfdocent, trainer, voorlichter, interviewer en dichter.

Wat Monica nu doet, is gegroeid uit wat ze eerder deed. Ze volgde een studie Nederlandse taal en letterkunde. Haar belangrijkste leermeester is het leven zelf. Ze is wie ze is door alle stappen die ze vanaf 23 augustus 1965 heeft gekropen en gezet.

Van 2012 tot 2014 was ze de eerste regiodichter van de Noordelijke Maasvallei. Ze kreeg diverse eervolle vermeldingen bij poëziewedstrijden in Nederland en België. In 2017 won zij de Plantage Poëzie Prijs.

Wie ben ik?

‘Ik ben graag ‘het antwoord’ door vragen te stellen en te prikkelen. Niet door te vertellen hoe het moet. Mijn motto daarbij: wat al gedicht is, kan weer open.’

ik ben een vraag die geen antwoord wil
daar niet om vraagt of naar taalt

ik ben een vraag die blijft
tot in lengte van dagen
aan wanden knaagt

ik ben het antwoord
maar ken het niet

 

OVER DE INHOUD EN MIJN MENING

De bundel is onderverdeeld in vijf categorieën: Navelkou, Schutblad, Jachtsneeuw, Kartels en Spanwijdte. Elk onderdeel heeft acht gedichten. Op de eerste bladzijde staat een ‘los’ gedicht:

Stamhouder

De boom geeft een specht en seizoenen.

Ik wil hem een gedicht geven.

 

Hij zegt: het lege vel is pars pro toto.

Ik schep een bundel uit het bos.

 

Overal zitten gaten: in een gezin, in de liefde, bij de dood, in het geloof.
Monica legt dit met haar gedichten fijnzinnig bloot en weet hiermee de lezer menigmaal te raken.

‘Navelkou’ vertelt over de herkomst van de dichter. Ze vraagt zich af hoe het was voordat zij er was.

Hoe was het voordat ik de bedoeling was?

Toen mijn beoogde moeder zorg voor zonen had

en met mijn dochterloze vader streed.

 

Ze wordt vernoemd naar het veel te jong overleden zusje van haar moeder; iets met een auto en haar fiets.

Het laatste gedicht in deze categorie gaat over de dansende of striemende rugzak die we allemaal met ons meedragen: ‘Hoe belast je bent, het staat geschreven.’

In ‘Schutblad’ gaat het over een relatie. Het gedicht ‘Uit elkaar’ is spitsvondig. Zo zijn er nog een drietal gedichten.

Rouw en herinneringen vinden we terug in ‘Jachtsneeuw’:

 

Je bent niet kwijt

je woont in alle lagen

en overal waar ik jou vind

zoek ik mezelf terug.

 

‘Kartels’ leest als een aanklacht tegen de zelfkant van de maatschappij; verloedering, de grotere afstand tussen arm en rijk, de tolerantie en het stijgend egoïsme worden onder de loep genomen.

Kenmerkend in ‘Spanwijdte’ zijn het geloof, reiniging en je vleugels uitslaan. Het laatste gedicht geeft hoop.

De rode draad van bijna alle gedichten is: hevig verdriet, verborgen verlangen en afzetten tegen; dit vanuit meerdere aanvliegroutes.

De woordkeuze is hier en daar wat ‘vergezocht’, het voelde als teveel je best willen doen. Hierdoor ontbreekt soms de ‘flow’. Een gedicht moet je aanzetten tot nadenken, omdat je geraakt wordt door iets; niet je laten nadenken om eerst te begrijpen wat er wordt bedoeld.

In de meeste gedichten krijg je als lezer de ruimte een eigen mening te vormen.

Eenenveertig gedichten waar je als lezer van kunt genieten; van het een wat meer dan van het andere, maar allemaal de moeite waard.

Wat niet lijkt te kloppen
krijgt later betekenis.

 

Gedichten: 4****

Leesplezier: 4****

 

 

*Ter info: in dit artikel staan links naar Bol.com Wanneer je via deze links bestelt ontvang ik daar een kleine vergoeding over.