Recensie Toon de Woordenbende

Toon Lagas schreef  ‘Toon de Woordenbende’ en vroeg mij om deze verhalenbundel te recenseren, wat ik met veel genoegen heb gedaan.

Dank je wel Toon!

 

 

 

RECENSIE

Titel: Toon de Woordenbende

Auteur: Toon Lagas

Illustrator: Marion Smit

Uitgeverij: Pumbo

Verschijningsdatum: Maart 2019

Genre: Verhalenbundel – Poëzie

Paperback – 77 Bladzijden

ISBN: 978 908 299 21 06

 

 

 

OVER DE AUTEUR

Toon Lagas (1959) heeft een relatie met Marion Smit.

Marion deed de redactie voor dit boek; alle illustratie, op één na, zijn van haar hand.

Hij wilde al eerder een boek schrijven; Door z’n ziekte lukte dit niet. Zonder dat hij het wist liep hij bijna z’n hele leven rond met ADHD.

‘Toen ik rust in m’n hoofd kreeg, ben ik gaan schrijven.
Nu ik medicatie heb, gaat het perfect.
M’n creativiteit is gebleven, maar de chaos is weg.’

Tijdens zijn behandeltraject liep Toon regelmatig langs de piano op Utrecht Centraal.
Die piano fascineerde hem; ook de mensen en de omgeving.
Op een dag is hij er gewoon op afgestapt en vroeg iedereen die langskwam het hemd van het lijf.
Wat doe je hier, wat vind je ervan, moet de piano blijven?

Hier is uiteindelijk zijn eerste boek ‘De piano’ uit voortgekomen.

 

OVER DE INHOUD EN MIJN MENING

Een woordbende is een kort verhaal dat eindigt met een gedicht, waarbij de auteur zich niet gehouden voelt aan het geldend taalgebruik.
Dit is op een leuke manier verwerkt in dit boek; Hé Pik, jochie, wijffie.

In ‘Toon de Woordenbendes’ lezen we over Toons herinneringen, verwondering, liefde voor de stad Utrecht, FC Utrecht en de inwoners.

De verhalen gaan onder andere over: geluk, kerstbomenjacht, dementie, overleven, vrienden, zijn jeugd, verslaving, geboorte en verlies.
De gedichten zijn een samenvatting van het verhaal.

In alledaags woordgebruik, vaak met humor, vertelt Toon wat hij ziet en wat zijn hart voelt.
Sommige situaties worden heerlijk aangedikt.

Dagje meubelboulevard:

‘Aan het eind van de dag, na het verslijten van twee paar schoenen, liepen wij terug naar de winkel waar ik mij ’s morgens niet van mijn beste kant had laten zien. Daar hadden ze tóch de bank die we wilden in de winkel geplaatst.’

De lezer kan lachen, zo nu en dan een krop in zijn keel voelen of het zout van tranen op zijn wangen proeven.

De overleden moeder van een vriend was dement.
Zelf zei ze hierover: ‘Ik lijd aan slijtage aan het benul’.

Het verhaal over zijn op komst zijnde kleinkind:

‘Ik weet niet meer of ik die avond veel gegeten heb, maar wel dat ik er helemaal vol van was.

Een uitnodiging voor een kunstveiling levert de volgende uitspraak op:

‘Je leert begrip te krijgen voor mensen en situaties waarvoor je eerder geen begrip hebt gehad. Dat is de grootste winst die er te behalen valt’.

Toon schroomt er niet voor te verwoorden wat het met hem heeft gedaan, dat zijn zoon verslaafd was. Hoe trots hij is als zijn zoon aan zijn herstel werkt.

Het is jammer dat in veel verhalen ‘Utrecht’ en zijn inwoners centraal staan.
Misschien een leuk idee voor de auteur, om meerdere Nederlandse of Belgische steden te bezoeken en inspiratie op te doen voor een volgende bundel?

Boeiend en geamuseerd vertellen kan Toon zeker.

Deze bundel is een mix van ernst, onderliggende boodschap, humor, relativeren, nuchterheid en gevoelens toelaten.

De titel van deze bundel is op meerdere manieren uit te leggen; subliem gevonden.

 

Verhalen 4****

Schrijfstijl 4****

Leesplezier: 4****

 

 

*Ter info: in dit artikel staan links naar Bol.com Wanneer je via deze links bestelt ontvang ik daar een kleine vergoeding over.