Recensie 3 Oktober

Anya van de Gracht vroeg mij ‘3 oktober ik zal je krijgen’ te recenseren.
Dit heb ik graag gedaan.

Dankjewel Anya!

 

RECENSIE

Titel: 3 oktober ‘ik zal je krijgen’

Auteur: Anya van der Gracht

Uitgeverij: Ambilicious, uitgever van verhalen

Verschijningsdatum: Oktober 2019

Genre: Thrillers & spanning

Paperback: 189 bladzijden

ISBN: 978 94 92 551 70 2

E-Book: 978 94 92 551 95 5

NUR: 332

 

OVER DE AUTEUR

De auteur schrijft onder het pseudoniem Anya van der Gracht. Ze is geboren in 1957; haar wieg stond in het midden van Nederland.
Jarenlang is ze op de vlucht geweest voor haar ex-man; hierdoor heeft ze in bijna alle provincies gewoond en later in Duitsland en Spanje.  Tegenwoordig woont ze tot volle tevredenheid met haar man en hond in België.

Anya heeft een zoon, schoondochter en twee prachtige kleinkinderen.

Haar positieve en creatieve geest combineert ze met lef en humor.
Deze eigenschappen gebruikt ze om anderen te helpen.

Zowel in haar privé- als werkzame leven heeft ze hectische tijden gekend en momenten die de mooiste herinneringen hebben gemaakt. Dit leven heeft haar gemaakt tot wie ze nu is:  Een chaoot, die alles op orde heeft, weet wat ze wil en dat ook zal bereiken.

Anya is niet alleen auteur, maar ook redacteur en illustrator.

Boeken van Anya van der Gracht:

• Achter tralies beland
• Toen was je weg
• Vlucht naar geluk (verwacht in 2021)
• En het kinderboek: Paddie, de paddenstoel. De illustraties heeft ze zelf getekend.

 

OVER DE INHOUD EN MIJN MENING

‘NIEMAND STREEFT NAAR
HET ONMOGELIJKE,
ZONDER HET GELOOF
IN IETS GROOTS.’

‘Drie oktober, ik zal je krijgen’ is het derde deel uit de op waarheid gebaseerde vierdelige serie van Anya.

Het gaat over haar huwelijk met Sjaak; een narcist. De boeken zijn afzonderlijk te lezen, maar het valt aan te raden om te beginnen bij deel 1, zodat je een volledig, duidelijk verhaal krijgt.  In de eerste twee delen wordt het verhaal verteld door de ogen van Janine. In het derde deel kruipt de auteur in het hoofd van Sjaak.

Wat mij bij dit boek opvalt is NUR code 332, die aangeeft dat het een thriller is.
Het staat de uitgever en auteur vrij om zelf de NUR code te bepalen. Normaliter laat ik mij leiden door de NUR code. Ik verwacht dus een thriller … maar ik weet dat het op waarheid is gebaseerd. De vraag is dan ook: Hoe ga ik dit lezen, waar stel ik mij op in? Ik kom tot de conclusie dat een tweede NUR-code, die aangeeft ‘op waarheid gebaseerd’ gevoelsmatig op z’n plaats was geweest. Dan had ik dit kunnen interpreteren als thrillerachtig, waargebeurd of waargebeurde thriller. Dit neemt niet weg dat het verhaal voldoet aan de kenmerken van een thriller.

De cover laat een beeld zien van ‘Sjaak’ die met zijn hand in zijn haar, de in dit boek opgenomen brief van zeventien bladzijde schrijft. Jammer genoeg is deze moeilijk te lezen. Waar de brief overgaat is te zien op de achtergrond: hij kan zelfs na 29 jaar Janine en zijn zoon Jack niet uit zijn hoofd zetten. Hij ziet door het bos de bomen niet meer; hij is de weg kwijt … psychisch en letterlijk met zijn zoektocht naar Janine en Jack. Als je goed kijkt zie je woorden als ‘mijn schuld’. Wat hij hiermee bedoelt???

Boven elk hoofdstuk staat een zin die aangeeft waar het hoofdstuk betrekking op heeft.

Anya neemt de lezer vrijmoedig mee in het hoofd van haar ex Sjaak; een narcist die paranoïde is, zoals in het verhaal naar voren komt.

Ze bezigt vaker onparlementair taalgebruik, maar passend bij dit vertelsel.

De recensie is voor een groot deel door de ogen van Sjaak geschreven.

De dag na ons huwelijk maak ik, Sjaak, zonder omwegen duidelijk wat ik verwacht. Janine denkt nog dat dit een grapje is en gaat er verder niet op in. Dat zal ze weten; Ik heb losse handjes en gebruik deze meer dan Janine lief is. Wil ik mijn behoefte bevredigen, dan zal dit ook gebeuren. Goed of kwaadschiks. Ik deins nergens voor terug; niks of niemand is veilig. Op momenten dat ik te ver ga weet ik dit donders goed en probeer Janine dan weer voor mij te winnen.

Dan raakt Janine zwanger en dit is niet wat ik in gedachte had. Zal ik mijn zoon Jack accepteren?

Janine is een sterke vrouw, maar desondanks belandt ze in een rusthuis. Waarom weet ik niet, begrijp het ook niet. Ze heeft het toch goed bij mij? Ik draag gedurende haar opname de zorg voor Jack, die mij heel goed leert kennen.

Ik zie overal een complot in en handel daarna. Janine, inmiddels door schade en schande wijs geworden, weet zich onvoorstelbaar goed te verplaatsen in mijn gedachtegang. Ik kreeg dit al snel in de gaten en nu ben ik de vertwijfeling nabij; ik houd van haar en wil haar niet kwijt.
Ik onderneem van alles om weer in de gratie te komen bij Janine.

Dan breekt de dag aan dat ik alles kwijt raak, verteerd door zelfmedelijden zoek ik hulp.

‘Ze wist waartoe ik in staat was. Alles wat haar lief was, nam ik haar af. Eerst geven en dan weer nemen om zo de onzekerheid te laten groeien’.                       

Janine kent mijn gevoelswereld heel goed. Ze weet hoe ze me moet pakken.
Juist omdat ze dit zo goed kan, is ze mij steeds een stapje voor. Dit zint mij niet.
Ze drijft mij tot wanhoop en ik raak depressief. Ik kan niet meer functioneren door dat bijdehandje. Het is Janine haar schuld, die te stom is voor wat dan ook. Ik ben veel te intelligent; er is bijna niemand die zich met mij kan meten.

Sjaak ontwikkelt door alles wat er gebeurt meerdere persoonlijkheidsstoornissen.

Ik had nooit met die trut moeten trouwen. Zij heeft alles verknald. Ze had gewoon naar mij moeten luisteren. Ze kreeg toch alles wat ze wilde?
Avond aan avond, dag in, dag uit ben ik met Janine bezig. Ik kan haar niet loslaten.
Uiteindelijk heb ik de ultieme oplossing gevonden: ik weet hoe ik haar kan krijgen.
De voorbereidingen zijn klaar.

Het is een gruwelijk op waarheid gebaseerd verhaal; de ervaringen wens je niemand toe.
Hier en daar is het iets teveel van hetzelfde wat het lezen minder fijn maakt.

De auteur weet ondanks het beladen onderwerp en herinneringen, die vast en zeker boven kwamen drijven, de situatie goed te verwoorden en met humor Sjaaks vaak hilarische opmerkingen neer te pennen. Ze laat niks aan de verbeelding over; ze benoemt alles zoals het is: soms rauw, soms pijnlijk verdrietig. Ze is in staat medelijden op te wekken voor Sjaak. Dit geeft vermoedelijk aan hoe ze nu in het leven staat en terugkijkt op de zware jaren met Sjaak en alles wat daarna en daarbij kwam. Een ding is zeker: kom niet aan haar zoon Jack.

‘De mens is pas dan in de volle betekenis van het woord een mens als hij kan spelen, zoals Schiller ooit schreef’.

Verhaal 3½*

Psychologie 4*

Schrijfstijl 4*

 

*Ter info: in dit artikel staan links naar Bol.com Wanneer je via deze links bestelt ontvang ik daar een kleine vergoeding over.