Vandaag een gedicht van Jean Pierre Rawie.
De Nederlandse dichter en schrijver Jean Pierre Rawie (1951) heeft een hekel aan dichterlijke vrijheid vertelde hij de NRC recentelijk tijdens een lunchinterview.
Vorm en rijm hebben een ordenende functie. Ze structureren de chaos van het bestaan. Een goed gedicht is niets anders dan angst onschadelijk gemaakt met woorden.
Jean Pierre Rawie schrijft vaak over het verstrijken van de tijd en het lijden. Hij is van mening dat het publiek recht heeft op toegankelijke poëzie met een boodschap. Rijm heeft volgens hem een geruststellend ordenend aspect. Jean Pierre Rawie wordt om zijn vormvastheid ook wel eens vergeleken met Jacques Bloem en Martinus Nijhoff.
Moment
Soms hoor ik onverwacht weer achter
gewone woorden die je uit
een zoveel zuiverder en zachter,
adembenemender geluid,
dat ik opnieuw naar je moet kijken
of ik je nooit tevoren zag.
Laat al die jaren maar verstrijken;
zolang ik dit bewaren mag
kan jou en mij de tijd niet deren:
weer voor het eerst met je alleen
hoor ik de harmonie der sferen
door alle alledaagsheid heen.
Jean Pierre Rawie
