Deze week een gedicht van Melis van den Hoek.
Als je op zijn naam hierboven klikt kom je op zijn website.
rimpels
de lijnen van het leven
rimpelen het rulle zand
korrels krassen in het nu
vervormen wijze woorden
de beelden in mijn geest
verstuiven voor het oog
vluchtige veranderingen
vervagen verse sporen
wie ben ik en waar
ik was zo even daar
in de rust ontstane rand
groeit gekartelde oneindigheid
wind vereffent het reliëf
door golven weg gezeefd
het strakke stoere strand
print onzekerheden in de ziel
het verre water tekent twijfel
in mijn weggedreven droom
wie ben ik en waar
ik was zo even daar
foto judith barth
Mooi gedicht Mieke
Ja, vind ik ook Nel.
Ik hou van gedichten en zeker als ze zo puur geschreven zijn.