Gedicht

Gedicht van Joke Gunter

Er was eens…

Als in een sprookje

lag je als een boze elf

afstandelijk onder glas

lijkwit

doodstil

zo alleen

was je nog nooit geweest.

Daarvoor was er een aanhoudende

kaartjesregen van prachtige zinnen

smeekgebeden onder vochtig linnen

ze vermeerderden

jij verminderde

ze joegen je op

verontrustte je

mij ook.

In jouw ogen schemerde berusting

ertussen flitste opgespaarde angst

beklemmende eeuwigheidsvragen

‘dominee, hoor ik erbij?’

 

Het eindige

– na teveel pijn –

in een ontsnapping

op de laatste ademtocht

uit het sterfbed omhoog

daar blijf ik je zoeken

elke windveer

vallende ster

ben jij

misschien.

 

Joke Gunter

Voorgelezen in ‘Dichter op de  Nacht’ bij OKE FM 2016