Gedicht van Francien Nijkamp
Francien Nijkamp volgt vooral haar eigen pad, zeker sinds het verlies van haar oudste dochter enkele jaren geleden. Dapper en sterk, soms met tranen over haar wangen. Van verdriet, maar zeker ook van het lachen. Ze geniet van de golven van de zee die steeds opnieuw weer het strand op rollen, de natuur die zich ieder jaar weer opricht in vier jaargetijden, van koken met vrienden, en niet te vergeten van haar kleinkinderen. Op de kalender wordt ze ouder, maar in haar hoofd is ze nóg maar 58 jaar oud. Haar levenswijsheid verwerkt ze in verhalen, gedichten en kunstwerken.
Morgen
Zo dichtbij en toch…
zover weg.
Het lijkt
een kwestie van uren.
Tot morgen
kan nooit lang meer duren.
En als de avond valt
zijn plannen al gesmeed
voor morgen.
De nacht gaat in
onwetend
in slaap.
We dromen over morgen.
Leuke dingen.
Grote dromen
waarvan je zeker weet
dat ze ooit komen.
Een uitgestippeld pad.
En dan…
ineens
dan is het morgen.
Veel sneller dan je had gedacht.
Een onverwachte morgen.
Een morgen
die nog niet bestond.
De tijd tekort
voor al je plannen.
Je dromen
nog niet uitgedroomd.
De schrik…
Het onverwachte
Zoveel nog niet gedaan.
Je dacht
dat je tot morgen
wel kon wachten.
En nu
nu is het je ontgaan.
Want morgen…
Morgen kan alles anders zijn.
Francien Nijkamp
Wat mooi…en ja…morgen kan inderdaad anders zijn.
Helemaal mee eens Ans!