Vandaag een gedicht van Elle Werners
een middag in september
de schaduwen zijn lang geworden
helder en in orde
de tijd die stilletjes vergaat
zonder pijn en zonder haat
nog zijn de kleuren
heel charmant, goddank zelfs licht
en transparant
een vogeltje op Maria Geboort
het bidt en zingt, zoals het hoort
razendsnel en scherp gevleugeld
onbezorgd en onbeteugeld
een zwijgzaam uur, een vagevuur
er wuiven pluimen in het riet
‘t zomert nog, wees stil, geniet
de heiligen Cosmas en Damiaan
steken straks weer de kaarsjes aan!
Elle Werners; 1 september 2018
