Gedicht Ingrid van der Weegen

Aan zijn voet

Alsof hij meer weet dan ik.
Hij heeft er immers altijd gestaan.
Hij observeert en laat zijn klokken luiden
tijdens naderend onheil, bij feestvreugde
en bij menig afscheid.
–
Hij weet méér dan ik. Veel meer dan ik.
Hij gilt niet van de daken, maar draagt, verzamelt,
als een baken fier overeind.
Ik zoek houvast in gezamenlijk lijden
waardoor mijn eenzaamheid vervaagt.
–
En wanneer hij van zich laat horen
door de straten waarin ik mij begeef.
Recht ik mijn schouders, gelijk mijn voorouders,
die ooit ook aan zijn voet hebben geleefd.
—-
Ingrid van der Weegen 21/11/2018
www.ingridvanderweegen.nl