Vandaag een gedicht van Melis van den Hoek over zijn vader.
Vandaag is het 100 jaar geleden dat mijn vader werd geboren.
m’n vader
mijn vader had een boerderij
hij was een volbloed boer
op klompen en met scheve pet
elke dag vroeg uit zijn bed
altijd gehaast, vol drift
ging hij er tegenaan
voor het werk begon
moest het al zijn gedaan
hij zaaide vroeg
hij oogstte vroeg
hij dacht aan vlug
geen tijd genoeg
had zoveel zin
dacht aan gewin
nooit stil te staan
’t moest sneller gaan
hij riep je ‘s morgens om vier uur
direct uit bed en naar de schuur
daar stonden twintig wagens stro
de pakken naar een hoog niveau
hij vloekte en hij bad
vanaf z’n zesde jaar
geen moeder meer gehad
zij stierf aan tbc
dronk graag een jonge klare
vond mij maar een rare
had toch het beste met mij voor
had humor en hij had me door
ruimdenkend was hij zeker
vooruitstrevend in elk geval
moderne machines kocht hij snel
kwam met z’n beurs soms in de knel
was recht door zee, deed
zelden water bij de wijn
grijs had hij het moeilijk mee
zwart of wit dat moest het zijn
bij hem een toffe jeugd gehad
‘k was vaak recalcitrant en
maakte ‘t moeilijk op mijn pad
bespraken dat op ‘t land
stond steevast voor me klaar
loste veel problemen op
kreeg me weer in ‘t spoor
“kom op we moeten door”
honderd jaar later zit ik hier
een traan te pinken in de kier
tussen toen en nu mijn tijd
ik blik terug in dankbaarheid
Melis van den Hoek
