Gedicht van Ingrid van der Weegen.
Op eigen bodem
De paden vervaagd,
kleur ik helder groen.
Met geel teken ik tussen
al het grauw de zon.
Met mijn stok…
schrijf ik in het zand,
dit is ook mijn land.
Verbannen, uitgeput
keerde ik terug naar waar
mijn wortels ontsproten.
Ontdaan van dromen staarde
ik in oneindig zwart. Steeds
vocht ik tegen muren die
mij de wil ontnamen.
Ongeremd grijp ik nu
naar helder wit en teken ik
op het zwart een open deur.
Waarna ik met felle kleuren
standvastig verder kleur.
—
Ingrid van der Weegen 2018
www.ingridvanderweegen.nl
