Gedicht van Ingrid van der Weegen

Vandaag een prachtig gedicht van Ingrid van der Weegen.

Circle of life

Ik ontsproot…
ik hoorde, ik voelde haar, ze wiegde
mij in het tempo waarop ze liep.
–
Door bekken heen…
waarna ik ademde en groeide, bleek ik niet vrij.
Ze liep steeds voor, naast of pal achter mij.
–
Ze pamperde…
ze stalkte, ze troostte mij, zelfs wanneer ik
sliep, kraakte de houten vloer.
–
Soms, heel soms…
was ze stil, ze tastte in het duister en miste haar
moeder tijdens onbegaanbare momenten.
–
Ik omhelsde haar…
ik troostte haar, ze sparde tegen verdriet,
intens gemis, tegen herinneringen uit een ver verleden.
–
Wat heb ik haar lief…
nog steeds adem ik haar, en wieg ik mezelf
op haar ritme in slaap.
–
Nu tast ik in het duister…
mijn kind troost mij, spart met mij, tegen de
moede(R)loze stilte, de leegte, de woorden voorbij.
—-
Copyright Ingrid van der Weegen
www.ingridvanderweegen.nl
19/03/2019