Gedicht van Ingrid van der Weegen

Vandaag een mooi gedicht van Ingrid van der Weegen

Stuurloos

Nu de dagen korten
en het vogelgezang verstilt
dans ik de dans der doden
in de eerste sneeuw.
–
Ik huil. Ik kijk weg
van het ochtendgloren.
Ik heb je verloren.
Zonder afscheid.
–
Ik aanvaard de kou
waarin mijn hart
zich al maanden wentelt.
Ik werp mij op de grond
en rol wanhopig door het wit.
–
Ik ben stuurloos.
Geen anker houdt
mij op mijn plaats.
Een laatste blad dwarrelt.
–
Mijn lichaam krimpt ineen.
Ik geef mij over aan de aarde.
Een symfonie ontstaat…
met alleen nog verre klanken.
–
Lichtjes vervagen.
Laat mij. Bevrijd mij
van al die kille dagen.
Ik ben in rouw.
Mijn lief… wat mis ik jou.
——