Vandaag een kort verhaal en gedicht van Erik F. Hemelt
Bijna twee weken geleden mocht ik bijtijds mijn mandje uit om twee heren welkom te heten in onze nederige stulp. Met een grote vrachtwagen hadden ze iets nieuws meegebracht, waar ik eigenlijk gezegd wel heel erg aan toe was. Na een kleine onderhandeling wilden de heren mij wel ter wille zijn en voor een kleine €20,- meerwaarde waren zij bereid om voor mijn gerief hun hals, nek en nieren te riskeren en om het oude apparaat van zolder te zeulen en een nieuwe ervoor in de plaats te zetten. Was hier sprake van een ~ UITWAS ~? Tijdens het euforische moment waarop ik het bestelformulier op mijn pjoeter invulde, was ik namelijk vergeten een hokje aan te vinken en dat simpele gegeven wreekte zich even op dat moment en verder was er een spraakverwarring over bezorgen, afleveren, installeren en iets op de plaats zetten en zo.
Dankzij het mobiele pinapparaat was het verder een muziekinstrumentje van geringe waarde en mocht ik de knoppen gaan bedienen van mijn nieuwe kinderspeeltje: de UITWASmachine.
~ UITWAS ~
ik had geknoeid met mijn eten
zat op mijn knieën in de tuin
was dan de wijnvlekken al vergeten
lag mijn kleding onder het puin
het is tijd dat ik het uitwas
dat ik kan knoeien met mijn eten
in een wereld vol vele tekorten
kan ik eigenlijk moeilijk vergeten
er moet wel wat aan schorten
het is duidelijk een uitwas
ik heb geknoeid met mijn relaties
stuntelend raakte ik ze langzaam kwijt
na een periode vol adoraties
zat ik snel weer zonder vrouw of meid
ik merkte dat het uit was
het werd een knoeiboel in mijn woning
in mijn eentje hield ik het niet schoon
het was een sombere vertoning
die ik liever aan niemand even toon
als het licht maar uit was
ik ontvluchtte vaak mijn woonplek
menig avond gebeurde dat al vroeg
de ellende stapelde tot aan mijn nek
tot ik er aan ontsnapte in de kroeg
blij dat ik er even uit was
08-02-2018 © Erik F. Hemelt
